Marrakesh - ergens bij een prachtig resort in het Atlasgebergte.
Vandaag alweer dag 2. Zo genieten, zo fijn om te doen, wat je heel graag doet.
Ik verlies me er compleet in.
Gisteren zijn we zodra iedereen er was, ergens naar een top locatie gereden. Dit x niet de mannen van S en N die rijden, zoals in Italië,, maar hebben we een witte taxibusje. Met zijn allen in 1 bus. Anders en fijner. De groep jonge meiden, op 1 na,........ is anders dit x. Heel sociaal eigenlijk. Lieve meiden, de meesten dan.
Vanuit onze riad liepen we dus door de Medina, over het vieze plein, richting onze bus. Het is gewoon heerlijk om rondgereden re worden. Je kijkt je ogen uit. Weer heel anders dan de andere reizen. Niet vergelijkbaar. Op weg naar het prachtig verblijf dus, Beldi. Een plek waar ook veel bruiloften gehouden worden, groots, mooi. We leerden onze 2 koppels kennen, in het begin even onwennig, maar al gauw niet meer, want dan denk je: ' oh wow ' en zit je helemaal in de flow van het maken van de foto's. Ook het afstemmen met de andere collega's. Was afstemmen en geven en nemen. In het begin ook onwennig, maar ik wist nu wel beter wat er komen ging.
Er was een Belgisch koppel waarvan S en N de bruiloft geregeld en gefotografeerd hebben. Geen modellen, officieel dan, want ze deden het fantastisch en het was leuk om met ze te mogen werken. Het andere koppel komt uit Italië. Zij zijn wel professionele modellen en ook bij hun was het leuk om mee te werken. Tja 5 uur fotograferen aan 1 stuk, het ging als een concert van Clouseau, zjoef.... voorbij. Moe! Warm! Honger! Dorst! Maar wat gaaf. Verschillende meiden vroegen me of ik blij was met mijn foto's. Ja echt wel. Op een gegeven moment dacht ik wel, je wil vaak het plaatje maken dat ze er compleet opstaan, ga nu ook eens iets anders proberen, meer close-up. Dus dat heb ik gedaan. Na het eten van een broodje met tonijn en wat gedronken te hebben, konden we er weer tegenaan om weer wat te gaan fotograferen en dat was een straf! ;-)
Dus knik kapot zaten we allemaal weer in het busje en als ik al moe was, hoe was het dan voor de meiden die de nacht van te voren vertrokken waren?
De mannen van N en S hadden een locatie gevonden waar we lekker konden eten en ik had een tajine met groente en beef. Ik moet zeggen dat ik de Marokkaanse keuken wel lekker vind.
N bestelde lemonjuice. Je kon kiezen, gezoet of niet gezoet. We kozen voor het zure sapje. Lekker fris. Het eten en drinken smaakte echt heerlijk.
Dus blij, moe en voldaan de 2e nacht in het bedje gekropen.
Vanmorgen hadden we de wekker op half 8 gezet, even wakker worden en toen natuurlijk weer snel snel klaarmaken voor het ontbijt op de patio.
Even alles bij elkaar pakken en dan weer lopen naar ons taxibusje. Die jengelmuziek blijft mijn haren doen overeind komen. Ook al heb ik gelukkig geen slang gezien. We lopen ook iedere x dezelfde route over het plein, ver weg vd dieren.
Vandaag moesten we een uur rijden, de bergen in. Weer een prachtige locatie.
Midden op het landgoed, een plek van 1000 hoekjes, stond een tafel gedekt, waar we eerst gingen lunchen, zalig. Genieten.
Vandaag stond o a het klaarmaken vd bruid en bruidegom op het programma. Dit x werd de groep in 4 gesplitst. Ik was met 1 andere vrouw, die ook in het onderwijs zit. Op een gegeven moment hadden we het moment van het klaar maken van de man vh Italiaanse koppel, ik dacht close-up Tas en toen dacht ik oh ja! Hopelijk is de foto ook echt zo goed, als ik dacht dat hij was. Dat zie ik pas als ik weer terug ben in België.
Ook het werken met de andere modellen was weer fantastisch en weer vloog de tijd voorbij.
Op een gegeven moment checkte ik mijn foto's, wat ik geregeld doe, ik werd er zo blij van dat ik het spontaan aan S die naast me stond liet zien. Zij werd er ook weer blij van. De tijd vloog weer voorbij.
De wegen naar zulke mooie locaties zijn tot nu toe wisselend, maar zeker vlak voor de afslag slecht. Nu moest de bus een bocht maken, die hij niet goed kon maken. Waarbij hij vooruit reed, dan weer achteruit en zo moest steken. Op een gegeven moment leek het erop of de banden grip verloren en toen was er wel een klein moment van een angstje, want als hij grip zou verliezen, ook al reden we 10 km per uur, dan zouden we er wel geweest zijn, want dan zouden we het ravijn instorten. De chauffeur had het vaker gedaan! We zijn veilig naar boven en beneden geraakt. Op de terugweg waren er overal kinderen op de weg. Ze renden langs de bus mee en wilden geld. 1 jong meisje rende vlak langs de bus. Maar ik zag dat een stukje verder de weg ophield en ook daar een afgrond was. Ik en de vrouw achter mij gilden, dat meisje keek omhoog naar ons. Zij had bijna geen ruimte meer en bijna was dat gat in de weg er. Het is goed afgelopen, maar iedereen was weer geschrokken van ons gegil...
Ander land, andere cultuur, andere gewoontes...
Toen we weer thuis waren, snakte ik naar koffie. Ik heb voor de andere 2 vrouwen ook drinken gekocht en we zijn 10 minuten gaan zitten om te genieten van onze drankjes.
Vanavond was fijn. Ik heb heerlijk gekletst met de jonge vrouwen om me heen, we zaten op een mooie locatie, omgeven door prachtige lampjes, lekker gegeten (hoewel gisteren lekkerder was) en we kletsten alsof we elkaar al jaren kenden.
Morgen naar de woestijn en even vrije tijd.
Dag 3 alweer voorbij vd styled shoot.
Marrakesh - ergens in de woestijn Selina Agafay
Dezelfde drill. Half 9 eten en toen vrije tijd. In 1e instantie zijn we met een groep van 5 of 6 mensen gegaan. De ene helft wilde shoppen, ik en nog 2 anderen wilde foto's maken. We besloten om van de groep weg te gaan. We hebben door de straatjes en steegjes geslingerd, ons verwonderd over alles, geuren van specerijen opgesnoven en er was zoveel te zien. Toen we naar de markt liepen, dacht ik, het is nu of nooit. Kijk! Ik deed het. Ik begon van een afstand foto's te maken. Ik wist als ik dichterbij kwam om foto's te maken, ik moest betalen. Dat verrekte ik. Niks slangen in een mand. Gewoon op een doek. Soms 4 stuks. Toeristen die er een m vandaan stonden. Ik snapte er niks van. Waarom kropen die beesten niet weg. Ik heb een afstandsfoto. Het blijven vieze beesten.
Om 12 uur moesten we verzamelen bij een restaurant waar we zouden eten en R appte me of hij me kon zien en even mocht komen. Ik heb m even meegenomen naar de groep en ik merkte dat hij heel graag zijn verhaal deed. Hij zal dat wel missen. Toen mijn eten er was, is. hij gegaan. Fijn om elkaar weer even te zien.
Toen koffers ophalen en naar de taxibus. De woestijn in. Even relaxen en toen klaar maken voor onze laatste shoot. Het bruidspaar bij kamelen fotograferen en bij de zonsondergang. Het was helemaal af. Wederom dacht ik bij die man en vrouw, ik sta hier foto's te maken voor een groot reclame bedrijf, alsof we bezig waren voor een parfum...voor Armani of zo. phiefhiew.... op de mooiste locaties. Sjee wat was het gaaf om met hun te werken. Ik moet er echt gave foto's bij hebben zitten. Wederom waren we weer niet te stoppen. Het bruidspaar bij de kamelen was een chaos, dat kwam doordat 2 andere vrouwen de leiding namen en alle 2 iets anders wilden. We maakten het ene niet af en begonnen al weer aan iets nieuws. Dat is het minst goed gelukt, denk ik. De rest top! Me happy .
We sloten af met een diner op kussens aan een lage tafel. Tajine met kip. Heerlijk. De zon was onder, de groep kletsten gezellig en het was wederom fijn.
Zie ik op mijn app dat er een melding is van een poging tot inbraak bij ons in de straat. Zal toch niet weer... ben ik blij dat we camera's hebben opgehangen voordat we gingen..
We, want ik appte R hebben eerst geïnformeerd bij Noa of ze alleen sliep vannacht. Gelukkig was dat niet zo. Waarom altijd dit soort dingen als we weg zijn! Ze had het nieuws helaas ook gehoord vd buurman en wilde ook echt niet meer alleen blijven. Begrijpelijk.
We hebben afscheid genomen vd modellen met een kus en ik merkte dat we dit x itt Italië meer een team waren. Gaaf om te mogen werken met hun, echt.
We hebben afgesloten bij het kampvuur met een speeddate, eigenlijk bedoeld voor de 1e dag, maar was door omstandigheden niet gebeurd .... ik vind de vrouwen stuk voor stuk heel lief.
Morgen naar R!
Alweer wat dagen verder!
Ait-Ben-Haddou
Jut en Jul zijn weer herenigd.
Ik ben niet opgestaan voor zonsopgang. Ik dacht dat doe ik dan wel in de Sahara met R samen. Ik was wel 1 van de eersten aan de tafel van het ontbijt. Maak dat mee! Genieten was het en een een grandioos ontbijtbuffet.
Het was tijd om afscheid te nemen van de 1e paar groepsgenootjes, want enkele meiden bleven nog enkele uren daar totdat ze naar het vliegveld moesten.
De taxi vertrok. Naar het vliegveld. Daar zou ik R weer zien. Op het vliegveld heb ik ook afscheid genomen van de mensen die ik lief vond. Natuurlijk ook van S en N en hun mannen. Het was een fantastische reis en ik had weer mijn rugzak vol met mooie ervaringen en foto's.
Na een prachtige reis o.a. naar de Sahara, was er bij thuiskomst minder prettig nieuws. Mijn lieve Roebel, mijn lieve zwarte kat van 16,5 jaar.... Het ging niet meer. Ze had zich teruggetrokken onder de kast waar de koffiemachine opstaat. Daar zit ze nooit. Van de kinderen hoorden we zodra we geland waren dat het niet meer ging. Ze zakte door haar pootjes en was eigenlijk al minder en minder geworden (is in 2 dagen tijd hard achteruit gegaan) dus bij thuiskomst heb ik haar vast gepakt, tegen me aangedrukt en niet meer losgelaten. ja 1 x, ik moest haar heel even loslaten en ik gaf haar aan R. Ze pakte met haar klauw mijn vinger vast, echt stevig. Ze trok mijn vinger naar haar toe en ze likte mijn vinger terwijl R haar vasthield. Dat was haar laatste energie. Ik heb haar weer vastgepakt en met zijn allen zijn we naar de dierenarts gereden, niet meer in haar mandje, maar tegen mij aan gedrukt. Zij had op mij gewacht.......
Ik mis haar..............
Liefs Tas
