Een paar weken geleden scrolde ik door de berichten op facebook. Ik had al 100 x op de pagina van destination wedding gekeken. Ik ben slechts een heel klein schakeltje samen met al die fotografen overal ter wereld. Die naam van diegene die de oproep plaatste, leek Nederlands... verder kijken. Ja Nederlands, een koppel die voor hun trouw in Italië opzoek is naar een fotograaf, natuurlijk het liefste uit de regio. Het bericht was net geplaatst, met nog weinig reacties. Ik voelde een kriebel in mijn buik. Dit was het! Ik heb gereageerd en dacht en nu wachten. De kriebel bleef en ging niet weg. Ik ging Travel uitlaten en tijdens de wandeling een pling, .... "Jouw foto's zijn heel mooi, maar we zoeken vanwege de kosten, liever een fotograaf uit de regio!" Ik dacht, nee!!!! Nu moet ik ervoor gaan. Ik ben gaan zitten op het bankje in onze straat, Travel moest even wachten. Ik heb mijn voorstel gedaan. Ik heb het bruidspaar ook verteld dat ik echt heel graag, echt heel graag hun fotograaf wilde worden. Het voorstel werd positief ontvangen. Ik heb mijn wedding guide mogen doorsturen en we hebben een afspraak gemaakt. Er zat veel tijd tussen..... Nog niks was zeker....... Het bruidspaar ging eerst nog een keer een paar dagen naar de streek in Italië om verschillende locaties te bekijken en een definitieve datum te kiezen. Afgelopen dinsdag was het zover, ik kon die nacht van te voren niet slapen. Veel gedroomd. Misschien waren ze mij vergeten, misschien hadden ze intussen een andere fotograaf gevonden. Ik zei tegen mezelf, nee het komt goed. Dat kwam het ook. Het gesprek met het bruidspaar was heel prettig, mijn foto's werden nogmaals goed ontvangen en al gauw was ook de a.s bruidegom overtuigd. Ik mocht hun fotograaf worden en hun bruiloft in Italië mogen fotograferen. Whaahhhhhhhh!
Ik mag gaan fotograferen in Italië! Whaaahhhh. Een droom komt uit. Dit is wat ik wil en al heel lang hoopte. Als ik dat ooit eens mocht doen? Dat zou een droom zijn en wow, ik mag het doen! De locatie is prachtig, een restaurant bij een fort, vlakbij het Gardameer en met uitzicht op het Gardameer. Een enorme trap, de ceremonie wordt buiten gehouden evenals het diner. Wat ik allemaal hoorde tijdens ons kennismakingsgesprek, ik kon alleen maar denken, oh gaaf en oh wow. Intussen is het ook definitief geboekt en vastgelegd. Ik heb het natuurlijk gelijk rond verteld, tegen mijn familie en tegen mijn collega's. Iedereen reageerde heel lief en van de directeur heb ik al zijn steun gekregen. Het duurt nog wel heel lang, voordat het zover is...... maar man wat kijk ik er naar uit. Ik ben zo dankbaar voor mijn reizen naar Italié en Marokko!
Heel veel meer dan fotograaf zijn die mag fotograferen in het buitenland kan ik als fotograaf niet meer bereiken.... tja, misschien dat het de eerste is en dat er nog heel veel volgen! ... oh ja en ooit wil ik dat mijn foto in de #NationalGeograpic komt! ;-)
Liefs Tas
Reactie plaatsen
Reacties